Een okselfris weekendje Texel

Beste vogelvrienden, er is mij dringend opgedragen een verslag te maken van het weekend vogels kijken op Texel van 9 t/m 11 oktober. Ik kon dat natuurlijk niet weigeren en heb er mijn vrije tijd maar weer eens voor opgeofferd. Niet om dit stukje te schrijven maar om mee te gaan, een ooievaar heeft daar n.l. helemaal niks te zoeken. Verwacht van mij geen exacte opsomming van de geziene vogels en nog minder waar we ze gezien hebben, Ik beperk me tot een sfeerverslag waarbij de dingen die me zijn opgevallen natuurlijk niet onvermeld blijven.

De groep bestaande uit negen mannen en negen vrouwen bereikte mooi op tijd de boot in Den Helder. Alleen lukt het elk jaar maar niet om ook allemaal tegelijk op die boot te komen. Er is altijd wel een auto, of camper in dit geval, die de boot net niet haalt. Gelukkig duurt de overtocht maar kort, maar er wordt in dat kwartiertje wel altijd gezorgd voor wat spektakel. De vogelwerkgroepleden voeren de rond de boot vliegende meeuwen n.l. met meegebracht brood. Een nobel streven zult u zeggen, maar nee beste mensen, er moet ook zo nodig geprobeerd worden die arme beesten te vangen. Een meeuw vloog zelfs radeloo
s het trapgat in, het is toch een schande en dan natuurlijk ook nog fotograferen he!!!!

Rond de klok van 12 uur kan de groep voldaan en compleet naar het eerste vogelkijkpunt, de favoriete Petten rijden. Die Petten is maar een klein plasje, maar het groepje enthousiastelingen kan daar toch zonder zich een moment te vervelen, drie kwartier door de kijkers turen.
Opeens was er onrust waar te nemen onder m.n. enkele mannelijke vogelaars. Er werd gemompeld dat er een Amerikaanse zilver- of goudplevier was waargenomen. De auto’s werden gestart en langzaam rijdend werden de weilanden afgezocht. Groot was de voldoening toen tussen een heleboel zilverplevieren, opeens de Amerikaanse dwaalgast werd gesignaleerd. Het blijkt dat je dit beest o.a. aan z’n zwarte oksels kunt herkennen. Het is mij een raadsel hoe ze hem gevonden hebben want hij liep en dan zijn die oksels toch niet echt te zien.

Opnieuw beroering, er was ergens een Rossgans gezien. Opnieuw starten en kijken; ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van deze collega-vogel gehoord had. Maar ik had het kunnen weten, het was Dutch Birdingweekend op Texel en dan wil het aantal speciale waarnemingen nog wel eens toenemen. Ik herinner me een verhaal van vorig jaar over een Sperwergrasmus en een Bladkoninkje. Uit betrouwbare bron heb ik later vernomen dat deze beide vogeltjes zwaar getraumatiseerd uit dat weekend zijn gekomen, zo opgejaagd hebben ze zich gevoeld.

Maar goed, terug naar onze dappere vogelaars uit de IJsselstreek. Ook de Rossgans werd gevonden en zeer tevreden werd tegen de avond het kamp opgezet bij camping de Robbenjager. Er waren dit jaar meer tenten dan ooit, omdat de grote patatcamper van Jan ontbrak, maar er is niet geklaagd over kou of regen door de tentkampeerders.
Misschien moet ik het nog even over het eten hebben. De waarde van een goede maaltijd wordt door iedereen anders opgevat. Er was veel aanmaak kant en klaar spul en alleen Jose maakte in haar eentje een geheel verantwoorde maaltijd klaar en ook bij de grote vrouwentent werd ordentelijk gekookt. ’s Avonds werd nog lang buiten gezeten, waarbij de alcohol voor wat extra warmte zorgde. Na een laatste late avondwandeling dook iedereen tevreden in de slaapzak.

De volgende dag werden de zogenaamde “tuintjes” afgezocht. Dit is het terreintje bij de vuurtoren, waar veel kleine vogeltjes te vinden zijn. Hijgend komen ze aanvliegen vanuit Scandinavië en uitgeput vallen ze neer in dat gebied; een eldorado voor onze vogelaars dus. Daarna richting het Wad, waar we genoten van het mooie licht en veel, heel veel vogels. Eiders, Rotganzen, Oever- en strandlop
ers en ander watergrut. Natuurlijk zagen we ook grote rovers overtrekken, want vogelaars hebben een scherpe blik, er ontgaat ze weinig.

Wat kan ik verder nog melden. Ik zei al dat het Dutch birding weekend was. Het bleek dat bij de camping een smoelenboek van alle Dutch birders in Nederland beschikbaar was. Daar hebben een aantal vrouwelijke vogelaars zich gedurende het weekend in verdiept, maar helaas werden geen aantrekkelijke types aangetroffen. Onze eigen IJsselvogelaars stonden er trouwens niet in. Wel zagen we gedurende het weekend regelmatig vogelaars met een bekend hoofd uit deze vermakelijke catalogus.

Misschien vraagt u zich inmiddels af waar de titel boven dit stukje op slaat. Wel, dat heeft te maken met het feit dat het aantal gekochte douchemunten dit weekend weer verder is gedaald. We gaan er van uit dat alleen aantoonbaar is gedoucht door Gerard. Voor het douchen van de andere vogelaars, zowel de mannelijke als de vrouwelijk, zou ik geen vlerk in het vuur durven steken. Waarbij maar weer eens gezegd is dat vogelaars het niet zo nauw nemen met hun verschoninkjes.

Juffrouw Ooievaar