De liefde vergaat nimmermeer….

Onze laatste opdracht was het maken van een “Liefdesverklaring”,
die we op de eindpresentatie van dit project moesten voorlezen.

Oude liefde roest niet
In 1971 streek ik als kersverse bruid van 21 neer in een flatje aan de Deltalaan. Wij waren als nieuwe Deventenaren, hartstikke blij met dat flatje. We verkenden de wijk en zijn omgeving, deden boodschappen op het Deltaplein, belden in de telefooncel naar ouders en familie en samen met veel jonge collega’s die op andere flats in de buurt woonden hadden we het er prima naar onze zin. Drie jaar later vertrokken we voor het grote avontuur van een eerste eigen huis. De Rivierenwijk heb ik daarna nog maar weinig gezien.
Op 1 oktober j.l. fiets ik voor het eerst als verkenner de Rivierenwijk in. Het is zo’n miezerige koude herfstdag. Ik rij bijna automatisch naar mijn oude portiek aan de Deltalaan. Op het raam is een Bijbeltekst geplakt met grote letters. “De liefde vergaat nimmermeer”, laat dat nou toch mijn oude trouwtekst zijn, echt waar!
Er is geen naambordje, na enige aarzeling bel ik aan. Een stem over de balkonreling vraagt wat ik wil. Het is een pikzwarte jongeman. Ik zeg hem dat ik hier vroeger woonde en graag nog een keer wil kijken. Het mag maar hij doet me toch wat aarzelend open. Het is een groezelige verwaarloosde flat geworden. Hij slaapt in de kleine voorkamer. De grote woonkamer van weleer is in tweeën gesplitst. Er wonen nu meerdere mensen zo blijkt. De zwarte jongeman is 7 jaar geleden uit Angola gekomen. Heeft een Nederlandse vriendin en een kindje met haar. Hij denkt dat hij spoedig zal vertrekken uit deze flat. De Turkse eigenaar heeft misschien iets anders voor hem, of anders Rentree. Hij vindt het prima hier in de wijk, maar hij doet er niets, behalve wonen natuurlijk.

Tijdens veel van mijn volgende verkenningstochten had ik dat koude en natte weer, dus ik ben er beslist hard van geworden. Van binnen is er echter ook iets veranderd. Ik moet toegeven dat ik wel wat vooroordelen had voor ik aan deze klus begon, vooral gebaseerd op kranten- en tv-berichten. Die vooroordelen waren na de eerste twee tochten al grotendeels verdwenen. Ik had n.l. in die natte wintermaanden veel van die mooie, ontroerende, gastvrije en bijzondere ontmoetingen zoals met de bewoner van mijn oude flat. Vooral het gemak en de toegankelijkheid waarmee men op me reageerde, hebben me verbaasd. Bijna overal werd ik uitgenodigd binnen te komen en op straat had ik aardige gesprekjes met mensen die best bereid waren te vertellen hoe ze woonden en hoe hun dagelijkse leven er uit zag. Heel vaak waren ze trots op hun wijk, blij met de ruime groene straten en fijn dat het zo dicht bij het centrum is. Ik sprak veel mensen die er al lang wonen of die er weer terug waren komen wonen; die wijk bleef kennelijk trekken.

Toch hoorde ik ook veel teleurstelling over dat het allemaal zo lang duurde, met name de mensen van de flats zagen de sloopperikelen elders als bedreigend. Ze wisten niet waar ze aan toe waren, er was al vaak veel beloofd. Men sprak ook over de angst dat er straks alleen maar dure huizen terug zouden komen of dat de blijvende flatgebouwen als eilandjes tussen die prachtig nieuwbouw zouden overblijven. Maar er was ook hoop en verwachting. Stel dat er huizen met een tuintje terugkomen en stel dat we die zouden kunnen betalen.
Velen hadden geen band met een buurthuis, werkgroepen of activiteiten. Men leefde het eigen leventje in eigen kring/nationaliteit.
Medio december maakte ik mijn laatste tocht en had op de valreep nog een mooie laatste toevallige ontmoeting met een man die als DC Dito op internet voor diskjockey speelt. Hij woont in een verkavelde flat op een piepklein kamertje volgepropt met bed, bank, tafel, een groot bureau en honderden cd’s. Nee met de buurt had hij eigenlijk geen contact. Hij werkte bij Het Goed en zijn contract liep binnenkort af. Hij hoopte maar dat hij wat anders zou kunnen vinden, want het beviel hem best hier. Met Gambio of buurtactiviteiten had hij nooit iets gedaan.

Er wonen bijzondere mensen in de Rivierenwijk en dat meen ik uit de grond van mijn hart. Ik vond het leerzame en boeiende verkenningstochten. Voor geïnteresseerden in DC Dito, kijk op www.promootje.nl. Kost niks en je kunt er alles aanvragen wat je wilt.

Wil Kroon