Het fusiefeest

We staan wat onwennig bij elkaar rond de klok van zeven op het terrein van Brinkgreven in Deventer. Werknemers begroeten elkaar, introducees kijken de kat uit de boom. Gelukkig zijn de bussen op tijd en binnen enkele minuten zijn ze gevuld met feestgangers. Dit tafereel zal zich ongetwijfeld zo afspelen op de andere opstappunten bij de fusiepartners in de regio.

Diskoboerderij “Dieka aan de Kruusweg”, daar kom je niet als vijftigplusser. De verwachtingen zijn hoog gespannen. De kennismaking is zondermeer overweldigend. Misschien was mijn idee van een boerderij ergens in de bush bush niet terecht, maar een gebouw met de allure van een casino verwacht je niet aan de Kruusweg in Markelo.

We worden welkom geheten door een schreeuwend vrouwspersoon. Ze komt zo te zien rechtstreeks van de markt, want haar boodschappentas is gevuld met preien. Of zou dat Dieka zijn? Het gebakbuffet staat uitnodigend klaar en in de grote hal met zitjes laten de bezoekers zich dit goed smaken. Het bescheiden marsepeinen “logootje” wordt zonder enige terughoudendheid mee genuttigd.

Het eerste uur wordt er bijgepraat, collegae die elkaar een tijdje niet gezien hebben, partners worden voorgesteld. De OR heeft een aardige PR-actie bedacht; op de tafeltjes liggen de bekende rode krentendoosjes met de wervende tekst “Medezeggenschap, de krenten in de pap”. Het strijkje doet wat een strijkje hoort te doen; ze maken achtergrondmuziek. Een sneltekenaar maakt zijn eerste schetsen. Er is veel belangstelling voor zijn tekeningen die vaak de vorm van een karikatuur aannemen. Zijn rode baret maakte duidelijk dat we hier met een echte artiest te maken hebben. Halverwege de avond verschijnen er trommelende Brazilianen in de grote zaal, gevolgd door danseressen gekleed in veel glitter en veren. Ze maken de bewegingen die we kennen van het Braziliaanse carnaval. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze wat ontheemd zijn, hier op het platteland bij Dieka…….

In de uitnodigingsbrief stond om 22.00 uur Dieka’s lasershow. Een hele stroom feestgangers begeeft zich tegen tienen naar een aangrenzende futuristisch aandoende feestzaal. Ik hoor achter me iemand zeggen: “er komt een lasershow”, waarop de aangesprokene antwoord: “ik kan niet lezen”. De woorden Adhesie worden op een groot scherm geprojecteerd. Overigens is dat de enige keer dat ik het me echt bewust ben dat het hier om een fusiefeest gaat, er zijn gelukkig geen toespraken of kennismakingsspelletjes bedacht. De teksten volgen elkaar snel op en dan plotseling, een fascinerende buiteling van kleurenstralen en flitsen. Het licht, de kleuren, gecombineerd met fantastische muziek maken dat ik me even in een buitenaardse sfeer waan. Het publiek is onder de indruk en enthousiast.

Terug in de grote feestzaal worden de bars nogmaals bezocht en vinden de hapjes gretig aftrek. Een goochelaar gaat rond en verbaast de gasten met zijn grappige trucs. Tegen elven ontstaat er een afwachtende sfeer. De grote zaal stroomt vol, mensen kiezen positie. Guus Meeuwis is gearriveerd, en men is er klaar voor. Als hij z’n eerste liedje inzet, zingt de zal vol overgave meteen enthousiast mee. Na twee nummers verschijnt er ergens een aarzelende aansteker, bij de bekendere nummers deinen alle Adhesiva vol overgave mee. Een schot in de roos, deze prachtige slotattractie. Het “gedeng gedeng” blijft nog lang nagalmen in m’n oren.

Om kwart over twaalf loopt het feest ten einde. De mensen verlaten het complex door de majestueuze entree en nemen het afscheidscadeau, een grote paraplu, dankbaar in ontvang; het plenst n.l. weer eens. Hilariteit alom als blijkt dat de regen dit keer wel heel plaatselijk is. Een grapje van de feestcommissie die een sproei-installatie bij de deur installeerde. Die zorgt er voor dat elke bezoeker het zojuist gekregen cadeau meteen opent, zodat het embleem Adhesie nog even fijntjes aan de feestgangers wordt getoond………..